Polska prowincja lat 20. XX. Rytm życia niedawno owdowiałego leśniczego Bolesława zakłóca niespodziewana wizyta jego młodszego brata Stasia. I choć chory na gruźlicę Staś przyjechał tu, by umrzeć, swoją hałaśliwą obecnością wypełnia zastygły w martwocie i żałobie dom, wpuszcza doń powietrze, muzykę, radość, chęć przeżycia wszystkiego, co jeszcze da się przeżyć. Paradoksalnie, więcej w nim witalności niż w silnym i zdrowym Bolesławie. A kiedy nadejdzie kres, jego odejście stanie się dla starszego brata rodzajem katharsis: pozwoli pogodzić się ze stratą żony i odzyskać duchową siłę.

Pierwsza część „tryptyku iwaszkiewiczowskiego”. Znakomita filmowa adaptacja wyznaczająca nowy, egzystencjalny nurt twórczości reżysera: zamiast kolejnej wariacji o polskim losie, rozgrywająca się poza Historią kameralna, uniwersalna opowieść. Eros i Tanatos, Iwaszkiewicz i Malczewski, nieuchronność ludzkiego losu i piękno przyrody w mistrzowskim obiektywie Zygmunta Samosiuka.

„Brzezina” to kolejna perła polskiego kina, która dzięki rekonstrukcji cyfrowej w ramach projektu KinoRP zyskała wreszcie stosowną oprawę – i szansę na nowe, filmowe życie, zainicjowane na Festiwalu Filmu i Sztuki Dwa Brzegi. W 2013 roku po raz pierwszy pokazano tu nową wersję „Krajobrazu po bitwie”, objętego – podobnie jak tegoroczna premiera i 5 innych filmów Andrzeja Wajdy („Człowiek z marmuru”, „Człowiek z żelaza”, „Kanał”, „Panny z Wilka”, „Polowanie na muchy”) – mecenatem PKO Banku Polskiego. W roku 2012 swoje premiery miał tu zrekonstruowany „Rejs” i „Szatan z siódmej klasy”, co pokazuje, że spotkania z rodzimą klasyką stały się stałym punktem programu festiwalu Dwa Brzegi.

„Brzezina” swoje nowe filmowe życie zawdzięcza mecenatowi PKO Banku Polskiego. To jednocześnie pierwszy film, którego rekonstrukcja w ramach Projektu KinoRP odbyła się we współpracy z TVP S.A.

Tekst i foto: DwaBrzegi.pl