Przez cały weekend kazimierski cmentarz parafialny na Plebaniej Górze, jak wszędzie w Polsce, tonął w kwiatach, w światłach kolorowych zniczy, w gwarze nierzadko wesołych rozmów nad grobami bliskich. I nie ma w tym chyba nic zdrożnego, chociaż wiemy, że w tym miejscu powinniśmy zachować szczególną ciszę. Podczas kazania na mszy świętej 1 listopada na kazimierskim cmentarzu ojciec Edwin, gwardian klasztoru franciszkanów, podkreślał, że dzień Wszystkich Świętych to święto radosne, bo ci, którzy odeszli, poprzedzili nas w drodze do nieba. Wyrazem tej radości są właśnie kolorowe kwiaty i znicze. W tym roku dołączyła do tego jeszcze pogoda – niebywale słoneczna i ciepła jak na 1 listopada, kiedy to zwykle wyciągamy z szaf zimowe ubrania, bo Wszystkich Świętych to zazwyczaj preludium zimy.

Podczas mszy po raz drugi w tym miejscu wspomniano przywrócone niedawno publicznej pamięci nazwiska ofiar Katynia związanych z Kazimierzem: kpt. Franciszka Barszczewskiego, por. Zdzisława Berensa, ASP. PP Władysława Duni, mjr Rajmunda Duracza, por. Bronisława Skrzeczkowskiego, por. Witolda Steciuka, por. Jana Adama Witkiewicza. Pamięci o nich w Kazimierzu strzegą maleńkie jeszcze dęby katyńskie, pod którymi kazimierzacy także zapalali znicze …

Piękna pogoda zachęcająca do spacerów sprawiła, że nie było na kazimierskim cmentarzu ani jednego miejsca, gdzie nie zapłonęłoby symboliczne światło. Czy ktoś dziś jeszcze pamięta, że – jak wierzyli Słowianie – służyło ono wędrującym duszom do ogrzania się i oświetlenia drogi?