Hieronim Dekutowski, a także Władysław Borowiec, Henryk Borowy-Borowski, Zygfryd Kuliński, Józef Łukaszewicz, Henryk Pawłowski, Zygmunt Szendzielarz, Wacław Walicki i Ryszard Widelski to kolejne ofiary terroru komunistycznego, które zostały zidentyfikowane w wyniku prac ekshumacyjnych na terenie Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie w kwaterze "Ł".
Prace te prowadzone są od lata 2012 w ramach Polskiej Bazy Genetycznej Ofiar Totalitaryzmów.
Projekt „Poszukiwania nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego z lat 1944–1956” jest realizowany przez Instytut Pamięci Narodowej, Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Ministerstwo Sprawiedliwości i Instytut Ekspertyz Sądowych.
Szczątki Hieronima Dekutowskiego odnaleziono latem 2012 r. w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie. Dopiero teraz udało się jednak potwierdzić ich tożsamość.
Hieronim Dekutowski (1918–1949), ps. „Zapora”, „Odra”, „Stary”, cichociemny, major, oficer Armii Krajowej, Delegatury Sił Zbrojnych i Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, kawaler orderu „Virtuti Militari” (1964) dowodził oddziałem dywersyjnym Kedywu w Inspektoracie Rejonowym Lublin-Puławy AK. Był to najliczniejszy na Lubelszczyźnie oddział partyzancki typu lotnego, który w ciągu pół roku przeprowadził ponad 80 akcji zbrojnych przeciwko Niemcom. Jedną z jego brawurowych akcji przeciwko władzy ludowej było rozbicie posterunku MO w Kazimierzu Dolnym, 19 maja 1945. Dwa lata później 16 września 1947 r. został aresztowany i wraz z sześcioma podkomendnymi skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 7 marca 1949 r. w katowni bezpieki na ul. Rakowieckiej w Warszawie. Został zrehabilitowany 23 maja 1994 r., ale dopiero dziś znane jest pewne miejsce pochówku "Zapory".